Afspraak is geen afspraak..?

De dag na mijn laatste verhaal zou ik met de belangrijke piefjes een belangrijke afspraak hebben. Er werd al enige tijd op aangedrongen om met de belangrijkste mensen van VETA (de school) langs te gaan bij de grootste werkgever hier in de buurt. Omdat het te langzaam ging had een lerarenadviseur achter mijn rug om de regie gepakt en een afspraak gemaakt bij het betreffende bedrijf. Geïrriteerd over de gang van zaken toch mijn trots opzij gezet en geregeld dat iedereen zou kunnen op desbetreffende dag.
Aangezien 90% van de tijd afspraken hier niet doorgaan, mensen te laat komen of niet op komen dagen was ik vrij nerveus de betreffende dag. 
Wat bleek. De persoon waar de afspraak mee was gemaakt  was ziek thuis (lees: kater) en niemand wist van iets. De lerarenadviseur keek clueless voor zich uit en verwachtte dat ik het wel op zou lossen. Aangezien dat ineens ieders verwachting was deed ik wat ik het beste kan...mijn netwerk inzetten. Gelukkig had ik eerder al vriendjes gemaakt met de HR directeur, de situatie uitgelegd en ja hoor na 30 minuten wachten kwamen er 4 belangrijke piefjes opdagen en kon de afspraak toch door gaan. 
Je zweet hier gezien het weer al 24/7 maar je begrijpt dat ik dat specifieke moment bijna verdronk. Achteraf kreeg ik van iedereen bedankjes over hoe goed de afspraak liep dus het viel allemaal toch wel mee...
Verder gaat werk wat moeizaam. Aangezien het project eindigt is bij sommige de motivatie ver te zoeken en komen mensen te laat of gewoon niet. 
Verder hebben we wat bezoekjes gehad van donoren waardoor we allerlei cijfers en feiten over het project in ons hoofd moesten stampen in het geval er specifieke vragen kwamen. Leuk detail...voor een specifieke afspraak moesten we maar liefst 4 uur (!!!) wachten tot ze op kwamen dagen. Ze werden de hele ochtend gegijzeld door presentaties.
Enfin..Verder hebben we natuurlijk het weekend voor leuke dingen dus dat gebruiken we dan ook maar. Afgelopen zaterdag was het plan om naar Msimbati te gaan. Tropisch strand met koraal om te snorkelen. Het begon al vet gezellig de dag ervoor toen Matt mekte over dat hij eigenlijk om 8 uur wou vertrekken in plaats van 9 uur. Er ontstond een volledig onnodige discussie en we vertrokken alsnog om 9 uur. De ochtend van vertrek kon Matt zijn zwembroek niet vinden..wat bleek al 2 broeken van hem waren eerder verdwenen..Vloekend en tierend liep hij door het huis.. en met een gezicht op onweer stapte hij de auto in. Na ongeveer een uurtje of anderhalf kwamen we aan in het park waar we een dikke entree fee moesten betalen..en aangezien Zsuzsi en ik in dollars betaalden werd alles nog moeilijker. We hadden onze zinnen gezet op het terugkrijgen van wisselgeld (ook al was het maar $1,40) en al was het niet in dollars dan maar in Tanzaniaanse schilling. Moeilijk moeilijk maar vooruit we kregen het voor elkaar. Eenmaal aangekomen bleek het verhuurbedrijf waar je snorkelsetjes kon regelen gesloten. Je begrijpt dat Matt ongeveer ontplofte tegen die tijd. Er werd ons gezegd dat er wel een winkeltje zat waar je een setje kon kopen bij het hotel. Nadat de auto vast raakte in het zand en wij na veel geploeter bezweet en zanderig bij het hotel aankwamen was de conclusie dat ze het daar niet hadden. Ergens derde boom rechts zou een winkel zitten waar we wel een duikbril konden scoren. Met nog minder vertrouwen in de hele situatie op zoek naar de winkel..Matt grapte 'die bril die we hier gaan vinden komt uit 1995..' Nou ik kan je vertellen dat toen we de winkel vonden de duikbril waarschijnlijk uit 1950 kwam. Het rubber had zijn beste tijd allang gehad en de bril had prima gepast in een scenario in een van de eerste Bond films. Daar gingen we dus geen geld aan besteden. De buurman die mee was had zijn eigen duikbril meegenomen dus we besloten omstebeurt maar te gaan kijken naar het koraal. Ik kan je zeggen het was al het gedoe waard. Het mooiste en meest paradijselijke strand wat ik ooit heb gezien en een prachtig koraalrif en een super chille buitendouche. Wat een paradijs. 

Een leuk feitje over Tanzania is dat de bevolking ongeveer 50/50 is verdeeld qua religie. Moslims en christenen leven hier met elkaar in volledige vrede sterker nog op vrijdag drinken ze gezamenlijk een biertje en roken ze een sigaretje. Ook trouwen ze met elkaar zonder problemen. Nog leuker is dat alle feestdagen meegeteld worden en we dus een dinsdag vrij hadden. Niet helemaal overigens we moesten ons wel om 16.00 uur melden op kantoor omdat er een donor langs zou komen..Om de dag goed te benutten zijn Zsuzsi en ik op het pontje gestapt naar Msangamkuu en een fietstochtje daar gemaakt..gevolgd door een duikje op een tropisch strandje waar we tegen onze wil in een nieuwe vriend  hebben gemaakt..Hij bleef maar om ons heen hangen toen hij bijna op Zsuzsi haar handoek ging liggen hebben we hem nadrukkelijk verzocht te vertrekken. De lol was er voor hem af en dat deed hij ook braaf. Omdat ik flink aan het verbranden was hebben we bijtijds het pontje terug gepakt. 

Terwijl ik dit typ zit ik in Lindi omdat vandaag de grootste donoren langskomen voor de update van eens in het kwartaal. Aangezien ik Kazi Connect Mtwara vertegenwoordig moet ik ook 1 slide presenteren. 1 slide en daarvoor ben ik gister naar Lindi gekmomen, moest ik door 33 pagina's aan powerpoint doornemen met een groep mensen wat 3.5 uur duurde, vandaag moet ik de hele presentatie uitzitten en een diploma uitreiking waardoor ik vandaag niet meer terug kan naar Mtwara..Oftewel 2.5 dagen onderweg om dat ik 1 slide moet presenteren..Toch wel een van de toppunten van inefficiëntie maar vooruit..

Jullie horen wel hoe het ging..!