Are you awake my Valentine?

Het weekend voordat we naar Iringa gingen was er een groots muziek fesitval in Stonetown genaamd Sauti za Busara. 4 dagen lang zouden er diverse artiesten optreden in 'the old fort' vanaf een uur of 19:00. Ondanks het feit dat ik een resident ben waren kaartjes duur! Ongeveer een kwart van ons maandsalaris, nu hebben we al aardig wat vrienden gemaakt dus we deden wat pogingen om goedkoper aan een kaartje te komen. Een persoon zag t wel zitten om ons te helpen maar dan moesten we wel een kopie van paspoort en residence permit meegeven...toen we even verder doorvroegen bleek dat hij de tickets gewoon voor de originele prijs ging halen en er 10 dollar bovenop gooide voor zijn moeite. Daar doen we het dus niet voor. Na wikken en wegen besloten om maar 1 avond te gaan en op die manier wat energie en geld te besparen. Wat ook een hoop goedmaakte was dat mijn voormalig huisgenoot Matt met Delphine besloot een nachtje naar Zanzibar te komen! Matt wist uiteraard niet wat hij meemaakte..Ineens stond hij tussen de toeristen zijn ogen uit te kijken naar alle toeristische winkeltjes. Hij vond het prachtig en ik gok dat hij binnenkort wel een schilderijtje via mij gaat bestellen. 'S avonds besloot hij niet mee te gaan naar het feestje maar op tijd naar bed te gaan. Ik heb voor het feestje mijn favoriete maaltijd verorberd op Forodhani foodmarket. Deze markt zetten ze elke avond op vol met culinaire Zanzibari specialiteiten. Mijn favoriet is Urojo een typische soep die ik (ben ik bang) nooit van mijn levensdagen in Nederland ga vinden. Met Delphine, Zsuzsi en haar masai de hele avond genoten van het muziekfestival. We hebben weer wat nieuwe favoriete artiesten..Damian Soul was toch wel een van de favorieten! 
Ter voorbereiding op het festival was ik naar de lokale schoonheidsspecialist gegaan en dat was ook al een beleving op zich. Ik liep het pandje in.. een grote chaos, overal toeristische snuisterijen en een toonbank vol met make-up, sieraden en zelfgemaakte scrubs. In de ruimte daarachter waar de 'salon' zich bevond kwam rook uit. Ik dacht even dat de boel in de hens stond echter werd me uitgelegd dat ze kokosnoten aan het verbranden was om scrub te kunnen maken. Oke... Ik moest dus even wachten tot de rook was weggetrokken. Ik mocht daarna de ruimte in en onderuitgezakt op een plastic stoel gaan zitten met een kussen in mijn nek en mijn hoofd richting het plafond. Ze heeft letterlijk een half uur geplukt en besloot er ook maar een make upje overheen te gooien voor extra dramatisch effect. Ik werd er flink zenuwachtig van..Ze had toch wel begrepen dat niet alles eraf moet?? Maar mijn wachten werd beloond en ik liep de deur uit met prachtige wenkbrauwen en heel veel tips en adviezen over wat wel en niet te doen voor prachtige wenkbrauwen..en dat alles voor nog geen 3 euro! Toen ik haar laatst weer tegen kwam drukte ze me tevens nog wat adviezen op het hart..wat een lief mens die weet waar ze het over heeft!

Dus de zondag na het festival zaten we weer op de boot naar Dar en op maandag was het plan om, rond 8:20 te vertrekken met de bus op naar Iringa. De bus kwam uiteraard pas om 8:45 aankakken en we reden rond 9 uur pas weg. We hebben er maar liefst 12 uur over gedaan om bij het hotel in Iringa aan te komen en toen moesten we nog avondeten! Ik was er helemaal klaar mee gelukkig maakte het eten en mijn gigantische kamer een hoop goed. Ik had zelfs een klamboe die je met een touwtje kon bedienen..wat een luxe. Op dinsdag hadden we een dag over 'hoe manage je een project'. Op woensdag zou de conference beginnen die ik samen met collega Joseph aan elkaar moest praten. Dat bleek nogal een kunst. De dagen waren opgedeeld in workshops, presentaties en energizers maar uiteraard had niemand zijn presentaties of workshops klaar dus de agenda bleef veranderen en Joseph en ik moesten de boel aan elkaar praten. Leg dat maar eens uit aan 120 man die niet allemaal de Engelse taal machtig zijn en niet allemaal aandachtig luisteren. Daarnaast merkte ik dat vanaf dag twee Joseph er geen zin meer in had en totaal niet zat op te letten...Gevolg; hij zorgde voor meer verwarring door dingen te zeggen die niet klopte of dingen te herhalen die ik al had gezegd. Toen hij op dag twee (Valentijnsdag) niet doorhad dat hij aan de beurt was om een onderdeel te presenteren heb ik en public gevraagd of mijn Valentijntje wel helemaal wakker was? Dat maakte gelukkig indruk en de rest van de week was ik zijn Valentijn. Ik heb overigens geen roos of kaart gezien...Zo jammer. Kortom van 's Ochtends vroeg tot 's avonds laat bezig geweest met (voorbereiding van) de conferentie. Op de laatste dag hadden we een ochtendprogramma waar Randstad en internationale vrijwilligers workshops hadden gemaakt over de toekomst van werk. Dat was een groot succes! Iedereen was zeer enthousiast en er werden ogen geopend. Veel mensen hadden nog nooit nagedacht over hun eigen carrière en de toekomst daarvan. We hebben dus zeker waarde toegevoegd! In de middag waren er een aantal activiteiten om uit te kiezen en ik koos ervoor om langs Neema Craft (google even!!) te gaan. Een winkel en werkplaats waar enkel mensen met een lichamelijke beperking werken inclusief doven. Het was een prachtige winkel vol met mooie spullen. Na het zien van de workshop en de liefde en passie die deze mensen voor hun werk voelde, besloten om het pand te verlaten met een paar oorbellen en een ketting gemaakt van glas wat normaal gesproken in de vuilnis belandt. Vrijdag afgesloten met een gezamenlijke Kitenge party iedereen moest zijn mooiste Kitenge uit de kast trekken en dat zorgde voor mooie plaatjes! Het feest duurde voor mij niet tot laat aangezien ik geen zin had om de volgende dag 12 uur lang met een kater in een bus te zitten. Rond 18:00 uur op zaterdag arriveerden we in Dar en besloten Zsuzsi, Matt en ik bij Delphine te slapen omdat het hotel niet zo gunstig gelegen was en het eten niet lekker. Dus we bestelden pizza en gingen bijtijds naar bed :) Zondag kwamen we compleet afgedraaid weer terug in Stonetown en besloot ik maar weer Urojo te halen net als de 3 dagen die daarop volgde. Ik ben er echt aan verslaafd!

Deze week hebben Zsuzsi en ik dinsdag en woensdag de eerste sessies voor docenten gegeven over career guidance. Wat een verademing is dat zeg!! Stuk voor stuk zijn ze gepassioneerd over hun vak en willen ze het beste voor studenten. We hebben ontzettend veel lol gehad en het idee dat wat we ze meegeven ze daadwerkelijk belangrijk vinden. Het mooiste verhaal van deze week..We maakte een rondje langs de leraren met de vraag hoe wist je waar jouw talent lag? De elektro docent zei dat toen hij kind was altijd zo nieuwsgierig was hoe die mensen in de tv kwamen of hoe die stemmen in de radio kwamen dus besloot hij de boel maar open te maken en uit elkaar te halen. Sindsdien is hij 'hooked on'  elektra...!