Weer op pad!

1 oktober 2018 - Mtwara, Tanzania

Vorig weekend arriveerden we om 19.00 uur terug in Mtwara en er waren al plannen gemaakt om uit te gaan dus ik heb me opgefrist, mijn huisgenoot stond wederom klaar met een drankje en we zijn op pad gegaan. Heerlijk gegeten en daarna het nachtleven ontdekken..Ik werd gewaarschuwd dat mogelijk mannen zouden willen dansen en dat het intimiderend zou kunnen overkomen maar het was een hele gezellige avond zonder dat we werden lastig gevallen. Slechts twee mannen deden een dappere poging om met me te dansen maar ik heb beleefd bedankt en er was verder niks aan de hand. Niet te gek gemaakt, om twee uur gearriveerd bij cafe het nestje :)
De volgende dag brave huisvrouw geweest aangezien de was en stoffigheid een never ending story hier is en door mijn vele afwezigheid we nog geen contact hebben opgenomen met de lokale schoonmaakster. 
Woensdag was het weer zover wederom 4 dagen op pad met de heren van mijn team. Wederom heel veel enthousiaste organisaties en overheidsinstanties die graag met onze afgestudeerden willen werken. Er is werk genoeg er zijn ook genoeg afgestudeerden maar ze kunnen elkaar niet vinden. Als ik op zoek ga naar een baan tik ik wat termen in op Google, maak een brief/bel en stuur een cv. Hier zijn computers echter iets wat bijna niemand thuis heeft laat staan dat mensen internet gebruiken. Telefoons zijn ook een vaag begrip. Iedereen gebruikt elkaars telefoon waardoor het altijd onduidelijk is wie je belt. De link leggen is dus hoognodig.

Donderdag was een waar feest aangezien iedereen last had van de darmen en een collega en ik waren het meest aan de beurt. Waarschijnlijk iets met het eten..? Stel je voor..deze situatie, alleen gore hurktoiletten en geen wc papier...Vrij deprimerend maar hey echt op zijn Afrikaans. Je begrijpt; op elke foto van die dag kijk ik vrij zuur. 

Anyway we arriveerden donderdag avond laat in Liwale, na ongeveer 4 uur rijden. (Wat was ik blij toen ik weer zo'n goor hurktoilet zag!! )Toen we ontdekten dat de eerste twee hotels die we bezochten vol zaten en dat er blijkbaar campagne werd gevoerd voor opkomende district verkiezingen. De baas regelde een motorrijdertje die ons door het hele dorp langs elk hotel bracht maar helaas zonder resultaat, alles was vol. De knakker had nog wel een ander idee.. er stond een nieuwbouwhuis leeg, zonder meubilair maar dat was misschien wel een optie. Wij zijn gaan kijken met zaklampen maar de moed zonk me in de schoenen..slapen op een paar tegels..nee bedankt. Het was te onveilig en lang om door te rijden naar het volgende dorp dus de enige optie was....slapen in de auto. Oke...De volgende dag zouden we direct terug naar Mtwara gaan. Los van het feit dat we geen slaap zouden krijgen vond de baas het onacceptabel als we zonder douche bij een organisatie aan zouden schuiven. Daarna hebben we besloten te gaan eten en daar kwam mijn collega een bekende tegen. Die kende twee vrouwelijke collegae die nog wel een slaapkamer over hadden voor mij. Ik werd erheen gebracht en ja hoor er was een fatsoenlijk huis met slaapkamer, bed en klamboe! Ik werd gesommeerd me om te kleden zodat ik nog even kon douchen. Ik pakte braaf een handdoek en volgde het dametje naar buiten waar (zoals vader zou zeggen) het sanitair zich bevond. Een hokje van ongeveer twee vierkante meter met een toilet (gat in de grond) en douche (gat in de grond, emmer en kraan op kuithoogte). Al met al heerlijk gedoucht/gewassen en schoon in bed. 
Aangezien de heren het toch ook nog voor elkaar kregen om een kamertje met douche te regelen hebben we toch de volgende dag onze bezoeken afgemaakt. Het enige wat op zaterdag op het programma stond was de terugreis via een omweg zodat we door Selous National Park terug konden rijden. Een prachtige rit uiteraard en antilopes gezien. Zoals je ze kent van tv, horizontaal springend door de struiken. Halverwege kregen we een lekke band. Ondanks het feit dat ik weet hoe je een band moet verwisselen heb ik de eer bij de heren gelaten en heb ik mezelf achter een boompje terug getrokken voor een bushtoilet... Toen we onze reis vervolgden en de zoveelste keer de weg vroegen aan een local gaf deze aan dat die het wel zag zitten om met me te trouwen. Hij voegde eraan toe dat hij wel 100 koeien had..Mwa voor minder dan 300 doe ik het niet hoor! Haha. Onderweg werd mijn collega door de baas gesommeerd uit te stappen om bananen en sugarcane te kopen. Iedereen kreeg een stok sugarcane toebedeeld waar ik ongeveer 20 seconden naar heb gestaard. De rest begon er aan te knagen als hongerige wolven...Ik werd uitgenodigd hetzelfde te doen. Dus als een echte local knaagde ik mijn weg door de eerste 15 centimeter en daarna was ik er wel klaar mee en heb ik het stokje letterlijk overgedragen aan mijn collegae. 

Grappig detail..Onze chauffeur heet Richard en ik heb constant de neiging om ' Mind the cyclist Richard'  te zeggen a la Hyacinth Bucket. Die humor zullen ze hier vast niet waarderen dus ik laat het maar bij een binnenpretje. 

Zaterdag om 19:00 uur arriveerde ik eindelijk weer terug in Mtwara...Klaar om te douchen, eten en er op uit te gaan..Echter..Het hek viel uit de rails bovenop de hand van mijn guard (iedereen heeft hier 's nachts een mannetje rondlopen om te zorgen dat niemand over het hek klimt). Zijn vingertop lag er half af maar hij maakte er niet zo'n punt van. Op mijn bevel is hij toch maar binnen gekomen om het schoon te spoelen. Ik vroeg hem of hij naar een dokter wou..Daar had hij uiteraard geen geld voor..Of ik dat kon geven. Ehm nee ik stuur wel een bericht naar de landlord (zijn baas). Pleistertje er op en gaan dan maar...20 minuten later stond hij aan de deur met een vreemde knakker om het hek op te tillen en terug in de rails te hangen. Met zijn drieën hebben we een half uur staan sjorren aan het hek en jawel hoor het lukte! Compleet bezweet en oranje van het stof had ik geen puf meer om te koken of uit te gaan. Dus onder de douche en vroeg naar bed:)
De volgende dag heerlijk gewinkeld in het dorp en op de markt en s middags bananenbrood gebakken en curry gemaakt YUM! 

Tot de volgende keer!

Foto’s

3 Reacties

  1. Eline:
    1 oktober 2018
    haha 300 koeien ;-)
    love it
  2. Jacqueline Klinkenberg:
    1 oktober 2018
    Een veganist ruilen voor koeien? Wij kunnen ze ook niet kwijt in de tuin.
  3. Beste_collega_ever:
    1 oktober 2018
    Waar je ook bent, je blijft maar curry maken 😂 Gok dat het bananenbrood zonder caramelsaus was?