Cover it up!

Daar waren we dan, de braveriken waren om 8 uur op kantoor waar uiteraard nog niemand aanwezig was. Dus besloten we buiten op het balkon maar even de laptopjes op te starten, mail te checken en een beetje meer wakker te worden. Om ongeveer kwart over 9 kwam de collega binnen die verantwoordelijk is voor onderwerp 'ondernemerschap'. Hij zou de baas wel even bellen. De baas nam niet op..dus na een uurtje besloten we maar terug naar huis te gaan. Toen belde de baas op. ' We hadden jullie verwacht in Dar...' Hoezo verwacht in Dar? We hebben begin december bericht gehad dat we waarschijnlijk in de eerste week naar Dar moesten maar dat we daar voor de kerst nog bevestiging van zouden krijgen. Niets gehoord dus dan moet je maar ruiken dat je wel of niet verwacht wordt. De baas gaf aan dat we dan nog maar even moesten chillen en afwachten wat het plan zou worden. Mijn koffer werd intussen afgeleverd want die stond zondag toen ik arriveerde nog in Nairobi..Dus we hadden een klein feestje toen ik de hagelslag en andere gevraagde goodies uitpakte. De volgende dag toen we net buiten de deur stonden klaar om naar het zwembad te gaan en aan ons kleurtje te werken werden we gebeld. Ja jullie moeten morgen naar Dar dan doen we de introductie op donderdag en vrijdag. Okeee..weer terug naar binnen documentje getikt (als je de onkosten wilt claimen moet daar vooraf een rapportje voor zijn met bewijs dat gevraagd is om te reizen ed) paspoorten en geld gepakt en een ticket voor de ferry geregeld. Een uurtje later dan gepland lagen we toch lekker bij het zwembad..wat een leven! Woensdag dus op de ferry naar Dar...Zeker tegen het einde was het wat hobbeliger, wederom een hoop misselijke mensen en mij werd het gelukkig weer bespaard. Ook leuk..tussen alle sickbags door komt er een knulletje op het dek om chocola te verkopen..Even serieus, ongeveer 75% van de passagiers wordt misselijk hoe komen ze er bij om chocola te verkopen...? Eenmaal in Dar aangekomen geld bespaard en in het hotel gegeten, douchen en naar bed! Zowel donderdag als vrijdag voor het eerst hard gewerkt. De hele dag werd in beslag genomen door uitleg en presentaties over het project, aanvullende informatie over Zanzibar en de planning voor de komende maanden. In deze twee dagen tijd had ik al meer vertrouwen in mijn huidige manager dan mijn vorige. Hij was op tijd (????!!!), had zijn spullen voorbereid en we deden daadwerkelijk wat op de planning stond. Verder totaal niet autoritair en hij heeft een vrij westerse vorm van managen. Heel fijn dus. 
Op zaterdag weer terug naar Zanzi met de ferry, het waaide flink dus wat gehobbel hier en daar maar gelukkig wederom niet ziek.
Ik was super nieuwsgierig naar het uitgaan in Zanzibar dus zaterdagavond gingen we op pad. Eerst zonsondergang gekeken en hele lekkere pizza gegeten bij een mini tentje aan het water. Vervolgens naar de Taperia, leuk restaurant met hele fijne reggae band die speelde..Helaas werd er daar nog niet gedanst. Dus toen ze stopten met spelen zijn we richting Tatu gegaan, de plek om je tussen locals en toeristen te mengen voor een dansje op de zaterdagavond..(So I've heard..). Wat een feest. Westerse muziek afgewisseld met de Tanzaniaanse Bongo flava..en de dancecrew die Zsuzsi tijdens mijn verblijf in Holland heeft ontmoet was er ook. Wat een plezier om naar te kijken. Los van het feit dat de heren er goed uit zagen (giga gespierd!) konden ze ontzettend goed dansen! Ook ik werd uitgenodigd om met een  van de heren te dansen en dat was ontzettend leuk! Geen ordinair geschuur zoals je dat in Mtwara zou beleven. Tevens werden we getipt om op zondag naar de bar tegenover Tatu te gaan om mee te doen met karaoke... Ondanks dat ik laat ging slapen was ik zondag vroeg op en had trek. Gelukkig zit er 2 minuten lopen bij ons vandaan een bakkertje. Beperkt assortiment dat wel..hij bakt alleen witte bolletjes maar wat een genot. Nog warm vouwt hij ze in een krant en voor 100 schilling (2700 schilling is 1 euro) heb je een bolletje. Mijn huisgenoten waren blij met me. Verder weer lekker bij het zwembad gewerkt aan ons kleurtje en zondagavond ben ik met Nathalie naar een Italiaan gegaan. Het was lekker maar toch besloten voortaan wat geld te besparen en zelf te koken of wat meer lokaal te eten. Vervolgens naar de karaoke, nou dat viel een beetje tegen. Het was erg rustig en drankjes waren duur!! Dan maar naar bed. 
Ik kwam slecht in slaap helaas met als gevolg dat ik als een zombie op werk verscheen. Wel in mijn meest a-seksuele outfit want er werd ons verteld dat ze dat erg waarderen op Zanzibar. Aangezien 98% Islamitisch is en de dames zich hullen in lange en losse kledij werd het gewaardeerd als we geen spijkerbroeken zouden dragen of rokjes waarbij de vorm van je lijf uitkomt. Farida, ons manusje van alles op het hoofdkantoor, vertelde dat zij er naar Zanzibar maatstaven al modern uitzag. Voor de beeldvorming. Farida draagt een hoofddoekje, haar benen zijn altijd bedekt tot de enkels en shirts vallen altijd tot haar knieën of ze gaat gehuld in een lange jurk. Enfin..Ik kwam op werk blouse dichtgeknoopt tot mijn nek en mijn losse zwarte 7/8ste broek aan. Ehm of we toch even een rok aan konden trekken want we moesten naar het hoofdkantoor van de scholen en 1 van de scholen zelf. Nou vooruit..Ik heb een lange rok hier maar met split tot mijn knieën. Gelukkig had ik een lading veiligheidsspelden mee en sjaaltjes gekregen van oma met de kerst. Dus split dicht en sjaal over mn nek. In mijn compleet vormloze outfit kon ik op pad. Braaf voorgesteld op de kantoortjes en vervolgens terug op ons eigen kantoor (Google the old dispensary Stonetown en je ziet mijn kantoor) werden we gekidnapt door een meeting in het Swahili over de careerfair die we moeten organiseren. Anderhalf uur later werden we vrijgelaten om te lunchen en verder de rest van de dag heb ik me wat ingelezen over de trainingen die ik moet gaan geven. Ik zou hier een vergelijkbare rol hebben als in Mtwara maar toen ik mijn job description kreeg was het career guidance oftewel meer richting studenten begeleiden in plaats van bedrijven vinden. Ook goed, gaan we dat toch doen. Oh nog wat leuks wat ik wil meegeven. Zsuzsi heeft een masai knul aan de haak geslagen. Ontzettend lieve knul maar ja het blijft een local met (in onze westerse ogen) bijzondere opvattingen. Ik stelde hem wat vragen want hoe zat het met die doeken als kledij en waarom heeft hij soms ineens een spijkerbroek aan? Toen vertelde me hij dat als hij naar zijn dorp zou gaan in het Noorden van Tanzania hij altijd in klederdracht moest want.....Daar komt het.....Als je in westerse kledij de koeien gaat leiden (hoeden zeg je niet toch?) dan worden ze agressief en vallen ze je aan. Ik maar denken dat koeien zo gemoedelijk waren....

Tot zover.. :)